කැතම ළමයා

ශ්‍රී බුද්ධ වර්ෂ 2558 ක් වූ පොසොන් පුර නවවක නම් තිථිය ලත් ශනි දින ෴

ලස්සන උනහපුළුවක්

මනුෂ්‍යප්‍රාණීන් අලංකාර කිරීම පිණිසම නිමවා ඇති මෘදුකාංගයක් වෙයි. එය පින්තූර කඩේ යන අරුතැති Photoshop නමින් හැඳින්වේ. මේ වර්ගයේ එකම මෘදුකාංගය එයම පමණක් නොවුණත් ලෝකයේ ප්‍රධාන පෙළේ වෘත්තීය රැවටිලිකාරයින් විසින් කළු ගැහැණුන් සුදු කිරීම, සුදු ගැහැණුන් නෙත්කළු කිරීම, තප්පදෝරු කල්දේරම් හුරුබුහුටි කොකා කෝලා බෝතල් බවට පරිවර්තනය කිරීම පමණක් නොව ස්ත්‍රී පුරුෂ වෙනසක් නැතිව හබල් දුරේක්‍ෂයෙන් ගත් චන්ද්‍ර ඡායාරූපයක මට්ටමේ වල ගොඩැලි හා ආවාට සහිත මුහුණක් සස ජාතකයේ ශක්‍ර දේවේන්ද්‍රයා විසින් සස රූපය ඇඳීම පිණිස විශ්වකර්මයා ලවා මට්ටම් කෙරුණු, කැටපත් පවුර සේ සුදිලෙන, සඳ මෙන් පෙනෙන සේ සකස් කිරීමටත් භාවිතා කරන්නේ මෙයයි.

අපේ අද කතාව පොටෝ කඩේ ගැන නෙමේ.

ලස්සන කැතද?

ලස්සන සහ කැත (හෙවත් අවලස්සන) යනු සාපේක්‍ෂ ඇගයීම් දෙකකි. මේ දෙක බොහෝ විට රඳා පවතින්නේ බලන තැනැත්තා මතයි. 'මාවලස්‌' කියා විස්තර විචාරකයින් විසින් විවරණය කෙරෙන මාවන් අතපත්තුගේ කවර් ඩ්‍රයිව් පහරක් අන්දමන් දුපතේ (අන්දමන්-නිකොබාර් දූපත් දේශපාලන වශයෙන් ඉන්දියාවට අයත්ය) එක්තරා ගෝත්‍රයක නායකයාගේ හුරුබුහුටි නවයොවුන් දියණිය තුල කිසිම ආකාරයක හැඟීමක් ඇති නොකිරීමේ ඉඩ වැඩිය.

උනහපුලුවාට උගේ පැටියා මැණිකක් ය කියා අපේ ගැමි කතාවක් තිබේ. තරමක් අනුවේදනීය ඒ කතාවෙන් කියවෙන්නේ එක්තරා වැද්දෙක් වනයට ඇතුල් වන විට උනහපුළු මවක් තම දරුවා නොමරන ලෙස ඉල්ලා සිටි බවත් ඊට අවනත වූ එකී වැද්දා විසින් නොමරා සිටීම පිණිස ඇගේ දරුවාගේ හැඩරුව විමසා සිටි බවත්ය.

උනහපුළු මව තම දරුවාගේ රූප සොභාවය කොතරම් වර්ණනා කළාද කිවහොත් ලස්සන කිරි බිංදු මෙන් තිත් වැටුණු මුවන්, දිළිසෙන පිල්කළඹින් වොරැඳුනු මොණරුන් පමණක් නොව හාවුන්, මීමින්නන්, තලගොයින්, ආදී සකලවිධ සතුන් දඩයම් නොකර අත හැර දැමූ වැද්දා ගහක් බදාගෙන සිටි කළු-කැත-ලොඩි ඇස් ගෙඩි එළියට ඉලිප්පුණු-උනහපුළු පැටියාම තෝරා බේරාගෙන එලා ගත්තේ මුගේ කැතේ හැටියට මේනම් අර අම්මාගේ පැටියා වීමට කිසිම ඉඩක් නැතැයි සිතාය. ලස්සනේ සාපේක්‍ෂ බව එයයි.

ඒ නැතත්, ඕනෑම සතෙකුගේ ඉතාම කුඩා අවදිය උගේ ඉතාම කැත අවදියයි. අර උනහපුළු මවගේ පැටියා පමණක් නොව කුමාර ජෝජුවාට පවා මේ නියාමය පොදුයි.

ඉතින්, මේ සියල්ල කියන ලද්දේ පහත කතාව කීමට ප්‍රස්තාව පාදා ගැනීමටයි. ඉහත කරුණු සිත්හි දරාගෙන පහත කතාවත් කියවමු.

කැතම ළමයා

එක්තරා කාන්තාවක් බසයට නැගුණේ යක් පැටියෙක් වගේ ගිරිය පුප්පන් මහා හඬින් කෑගහන සිය දරුවාත් තුරුල් කරගෙනයි. බසය පදවන රියැදුරු මහතා ඒ දරුවාගේ කෑ ගැහිල්ලට ඒ දෙස බලා හාපෝ මමනම් දැකලා නෑ මේ වගේ කැත කොළු පැටියෙක්! යස්ස පැටියෙක් වගේ... යැයි කියන්නට ඇත්තේ විහිළුවට ම නොවිය හැකියි. අහෝ ! ඒ අසරණ මවට අර මරහඬ මැද්දෙනුත් එය නොඇසුණා නොවේ.

කොළුවා ටිකකින් කෑ ගැහිල්ල නවතා ඇඟිල්ල උරන්නට පටන් ගත්තත් මවගේ මුණු මුණුව නම් දිගටම යයි. අපේ ඩයස් මහතා බසයට නැග්ගේ ඔය අතරයි. අර කෑගැහිල්ල නිසා එතැන සිටි අය ඈත් වී සිටි නිසා ඩයස් කාරයාට එතැනම ඉඳ ගන්නට ලැබීම දෛවයේ සරදමක් ද.

හැම එකටම හොට දාන්න හිතෙන ඩයස් කාරයට අර අම්මගේ මුණු මුණුව ඇල්ලුවේ නැති එක පුදුමයක් නොවෙයි. ඒ වගේම ඇහෙන දෙයක් මිස ඇහෙන දෙයින් හිතන්න දෙයක් ලබා නොගන්න මේ මිනිහට කවුරු මොනවා කීවත් එකයි.

ටික වෙලාවක් බලං ඉඳලා ඩයස් කාරයා හොට දාන්න තීරණය කළා.

ඇයි අම්මේ මොකද උනේ ...? ඩයස් කාරයා කටහඬ අවදි කළා. නෑ මහත්තයා බලන්නකෝ. මේ බස් එක එලවන හිකනලා කියනවනේ මගේ දරුවාලු ඌ දැක්ක කැතම ළමයා.. උගේ ළමයි එතකොට ඒරොප්පෙන් ගෙන්නැති.. අනේ මගේ කට!!! අරුන්දෑ ආයෙත් වයින් උණා.

ඩයස් කාරයටත් හරි ජොලි මේවගේ සීන් එකක් සෙට් වෙනකොට.

අරින්ඩ එපා අම්මා... කියන දෙයක් අහගෙන නිකං ඉන්න එපා... අම්මට බැන්නොත් අම්මත් බණින්න... තව ලොරි ටෝක් දෙන්න ආවොත් බෙල්ලෙන් අල්ලලා බස්සෙකෙන් එළියට විසි කරන්න ! කෝ ඔය රිලා පැටිය දෙන්න මට, මම තියා ගන්නම්. ඩයස් කාරයා චූන් එකෙම්ම කියා දැම්මා.

ඊට පස්සේ ඩයස් කාරයට මොකද උනේ කියල මගෙන් අහන්න එපා. මම කලින් හෝල්ට් එකෙන් බැස්සා....!