ගිහි පංචසීලය හා නිර්මාංශ වෘතය

නිර්මාංශ සීලයක් රැකීමත්, පානාතිපාතා සිල් පදය රැකීමත්, ත්‍රිකෝටික පාරිශුද්ධ මාංශය යන සංකල්පයත් එක් කොටගෙන මෑතකාලයේ අප සාකඡ්චාවෙන් සහභාගී වන වෙබ් අඩවි තුල බොහෝ කථාබහ ඇතිවිය.

සත්ත්වයා පිරිසිදු වන්නේ ආහාරයෙන්ද

මේ කථා බහ ඇතිවීමත් එය තුලින් ඇතැම් විට වාද හා මිතුරු දම් පලුදු වන ආකාරයේ ගැටුම් කාරී ස්වභාවයන් වර්ධනය වීමත් ගැන සලකා මේ පිළිබඳව මා දරන අදහස් මෙසේ ලිපියකින් දැක්විය යුතුයැයි සිතීමි.

ශ්‍රී බුද්ධ වර්ෂ 2558 ක් වූ මැදින් පුර පසළොස්වක නම් තිථිය ලත් ගුරු දින ෴

අද දවසේ පංචසීලය

පංච සීලය යනු බුදු හිමියන් විසින් ගිහි උපාසක උපාසිකාවන් සඳහා අනුමත නිත්‍ය ශීලය බව සැවොම දනිති. එහෙත් අද වන විට පන්සිල් සමාදන් වන්නන් මිස රකින්නන් සොයාගත නොහැකි මටාමකට සමාජය තල්ලු වී ඇත. ඇයි මෙලෙස වන්නේ?

මෙය සමාජ කතිකාවතක් දක්වා වර්ධනය විය යුතු කාරනයකැයි මා සිතමි. එහෙත් වනුයේ සිල් රකිනා උන් නොරකිනා උන්හට ඇඟිල්ල දිගු කිරීම මිස අවඥාසහගත වදන් බිනීම මිස හේතු සොයා බැලිම නොවෙයි. එසේම තමන් සීලය රකිනවායැයි උදම් අනනා උන් ඇත්තෙන්ම ඉන්නේ කොතැනද යන්නත් ගැටළු කාරි තැනකි.

එදා බුදුන් දවසට වඩා යැයි කීම අසාධාරණ වුවත් අද සම්මජය අතිශයින්ම සංකීර්ණත්වයකට පැමිණ ඇත.මේ සංකීර්ණත්වය තුල ගිහි මිනිසුන්හට මුහුණ දීමට ඇති ප්‍රභල තරඟකාරී සමාජ තත්වයන් තුල පංච සීලයක් රැකීම ඇත්තෙන්ම බරපතල අභියෝගයක් බවට පත් වේ. මෙවන් තත්වයක් තුල බොහෝ දෙනා පන්සිල් සමාදන් වීම හුදු තමා බෞද්ධයෙකු බව සමාජයට කියා පෑමේ චාරිත්‍රයක් බවට පමණක් පත් කොටගෙන ඇත.

කෙසේ වෙතත් මේ තත්වය පිටු දැකිය යුතුනම් එය ඉතා දීර්ඝව සමාජ කතිකාවතකට බඳුන් විය යුතු තත්වයක් මිස හාමුදුරුවරුන් විසින් මිනිසුන් සපත කරවා ගැනීමෙන් (කලකට ඉහත ගරුතර සෝම හිමියන් උත්සහ කල අයුරින් )හෝ තමන් සීල වන්තයින් යැයි සිතන මිනිසුන් විසින් අවඥා සහගත වදන් බිනීමෙන් කල හැකි කර්තව්‍යයක් නම් නොවන බව ඉඳුරා පැහැදිලිය.

පළමු සිල් පදය

අපගේ සාකච්චාවට බොහෝ සෙයින් පාදක වූයේ පළමු ශික්ෂා පදය වන බැවින් ඒ ප්ළිබඳ මගේ අදහස කිව යුතුයැයි සිතමි.

පෙර කී පරිදිම චාරිත්‍රානු කූලව පන්සිල් සමාදන් වන ගිහියා ඉන් මොහොතක් යාමට මත්තෙන් මදුරුවෙකු දෂඨ කලහොත් ඌ මරා දැමීමට මැලි නොවෙති. ගෙදර කුස්සියේ දුවන කැරපොත්තෙකුට ප්‍රහාර එල්ල කිරීම පිණිස ක්ෂණයකින් කැරපොත්තා මරා දැමේ‍යයි උදේ හවස රූපවාහිනියෙන් කෑ මොර දෙන ඒරසෝල් ස්ප්‍රේ කෑනයක් නිවසේ තබාගෙන සිටියි. එසේම එය භාවිතා කරයි. කුස්සිය්ට එන කරදර කාර මීයාගෙන් බේරීම පිණිස මී කතුරක් කුස්සියේ අහු මුල්ලක රඳවා තබයි. නැතහොත් අළුත්ම තාක්ශනය වූ ගම් ලෑල්ලක් තබා මීයා අලවා නොමරා ඉවත හෙලයි. මැරුවේ නැතැයි තම සිතින් ශුද්ධ වීමට තනයි. එහෙත් අහින්සක සත්ත්වයා දින කිහිපයක් ඇතැම් විට නිරාහාරව ජලය නොමැතිව අනන්ත දුක් විඳ මරණයට පත්වෙයි. ගේ තුල ඇති මල් පෝච්චියෙන් එළියට අඟල් දෙකක් දිග පත්තෑ පැටියෙකු එළියට පැන්නහොත් ඌ මාරන්තික භයානක සත්ත්වයෙකු ලෙස සලකා එක සෙරෙප්පු පහරින් තලා දමයි. ඇතැම් විට ඊට පසු ආයෙත් පන ඒයැයි බියෙන් මෙන් ලාම්පු තෙල් හලා පුළුස්සා දමයි. ඒ වෙනකොටත් ඌ මිය ගොස් නැත. ගිහියන්ගේ පළමු සිල් පදය රැකීම බොහෝ විට මෙවැනිය.

මස් කෑමෙන් පළමු සිල් පදය බිඳෙනවාද?

මෙය අද බොහෝ නිර්මාංශකයින් හා නිර්මාංශ නොවන්නන් අතර විවාදයට තුඩු දී ඇති කාරනයක් බව දකිමු. මෙ ගැන මා වැඩි දුරට දහම් කරුනු විග්‍රහ කිරීමකට තැත් නොදරන්නේ එය අවැසි නම් ඉදිරි සාකච්චාවකට ඉඩ තැබීම පිණිස හා දැනටමත් එය බොහෝ දුරට සාකච්චා වී ඇති නිසාවෙනි. මා දැනට දරන මතය අනුවනම් තමා විසින් හෝ අනෙකෙකු අනවා සත්ත්වයෙකු මසට මරා අහරට ගැනීම සිදු නොවන තාක් මාංෂ අහරට ගැනීම හා පළමු සිල් පදය අතර සම්බන්ධයක් ඇති නොවනා බවයි.

පළමු සිල් පදය රැකගෙන මාංශ අනුභවයට ඇති මග ත්‍රිකෝටික පාරිශුද්ධ මාංශය අනුභව කිරීමද?

මාදකිනා හැටියට මෙය මුළුමනින්ම පටලවාගත් අදහසකි. එනම් බුදු හිමියන් ත්‍රිකෝටික පාරිශුද්ධ මාංශයක් අනුදැන වදාලේ භික්ෂු භික්ෂුනී දෙපිරිසට මිස ගිහි ජීවිත ගෙවන උපාසක උපාසිකා පිරිසට නොවනා බැවිනි. ගිහියන් ත්‍රිකෝටික පාරිශුද්ධ මාංශයක් සෙවීම ඇත්තෙන්ම නොකෙරෙන වෙදකමකට කෝඳුරු තෙල් සෙවීමකි.

එසේනම් ගිහියනට පළමු සිල් පදය නොබිඳ මාංශ අනුභවයට ඉඩක් නැතිද?

ඇත්තෙන්ම මෙය විවාද සම්පන්න තැනකි. එහෙත් තමා විසින්ම සත්ත්වයෙකු නොමරා හා ඇනවුම් කොට නොමරවා යමෙකු මාංශයක් මිලදී ගෙන අනුභවය මගින් පළමු සිල් පදය බිඳෙනවායැයි දැක්වීම පමන ඉක්මවා සිල් පද විග්‍රහ කිරීමක් සේ පෙනේ. මාංශය මිලදී ගැනීමෙන් කෙනෙකු ඍජුව ප්‍රාණ ගාතයකට යොමු නොවූවද ඉන් ප්‍රාණගාතයට අනුබලයක් ලැබෙන බවනම් පැහැදිලිය. මේ අනුබලයක් ලැබීම කියන කාරනය පවා ප්‍රණ ගාතයක් වන්නේ නැත. එහෙත් සියළු ස්තහට මෙත පරුරුවන උපාසකයෙකු හට මෙ අකාර අනුබල දීමක් පවා කිලුටකැයි පෙනීමේ වරදක්ද නැත. එසේ සත්ත්ව ඝාතනයකට අනුබල ලැබීමක් පවා තමා නිසා නොවනා බවට කෙනෙකුට සපත විය හැකිනම් එය සාමාන්‍ය පංච සීලය ඉක්මවා ඉදිරියට ගිය තත්වයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. එය පින් කැමති ඇත්තෙකු විසින් රැඳීමෙහි යහපත් ප්‍රථි පදාවක් විය හැකිය.

උදාහරනයක් ලෙස පංච සීලය තුල මුසා වාදය දැක්වුනද වාචිකව සිදු විය හැකි අනෙකුත් අකුසල් නොදැක්වෙන්නාක් මෙනි. එනම් යමෙකු පන්සිල් සමාදන් වී සිටිමින් හෝ නොසිටිමින් පරුශා වාචා පිසුනා වාචා සම්ප්‍රප්ප්‍රලාපා සිදු කලහොත් ඉන එම පුදගලයාට අවැඩක්ම සිදු වන ලෙසිනි.

මෙතැනදි වඩා වැදගත් වන්නේ සීලය සමාදන් වීම හෝ නොවීම මත කුසල් අකුසල් තීරනය නොවන බව වටහා ගැනීම මෙන්ම සීලය සමාදන් වීම මගින් යම් කිසි හෝ අකුසල් දහම් වලින් වැලකී සිටීමේ ඉඩ හසර හා උත්තේජනයක් තමන් හට ලැබෙන බව වටහා ගැනීමයි.

එම නිසා සිල් පදයක් සමාදන් නොවූවද එදිනෙදා පරුසා වාචාවෙන් පිසුනා වාචාවෙන් වැලකී සිටින උන් මෙන් තමන්ගේත් අනුන්ගේත් යහපත පතනා කෙනෙකුන් හට තමා නිසා සත්ත්ව ඝාතනයකට අනුබල ලැබීම වැලැක්වීම පිණිස මාංශ මිලදී ගැනීමෙන් වැලකීම යහපත් ප්‍රතිපදාවක් ලෙස මා දකිමි.

නිර්මාංශ වීම නිවනට මග හෙලිකරන්නක්ද?

මෙය තවත් බරපතල විවාදාත්මක කරුනකි.

මා දකිනා හැටියට කෙනෙකු නිර්මාංශ වීම යනුම දැඩිව දෘශ්ටියක් වැලඳ ගැනීමකි. එනම් තමන් තුල යමකට එරෙහි මතවාදයක් පැල කරවා ගැනීමකි. මෙය ඇත්තෙන්ම කෙනෙකුගේ නිවහල් චින්තනයට බාධාවකි. තමන් මාංශ අනුභවය නොකරනවා මෙන්ම හැන්දක් ගෑවුනු අහරක් පිලිකෙව් කිරීම හා වැරදීමකින් කැවුනු බිත්තර මුසු අහරක් ගැන කම්පා වීම හා පිළිකුල ජනනය කිරීම වැනි හැසිරීම් ඍජුවම දෘශ්ටියක් කරපින්නගත් උන්ගේ හැසිරීම්ය. මෙය කුසලයකට හේතු නොවනා බවනම් ඉඳුරා පැහැදිලිය. මෙවන් වූ දැක්මකට පාදක වන්නේම සත්ත්‍යය නොදැකීමේ මෝහයත් සුගතිය කෙරෙහි වූ තෘශ්නාවත් නිසා මෙ ලොවට යහපත් ලෙස පෙනෙන පෙන්වන වෘතයම කෙනෙකුගේ පිරිහීමට හා සසර බැඳීමට හෙතු විය හැකියැ.

එම නිසාම පංච සීලය ඉක්මවා සුදන වත රැකීමට කැමැති උපාසකයෙකුහට පරුසා වාචා පිසුනා වාචාවෙන් වලකිනවා මෙන්ම සියළු සත්ත්ව ඝාතනයෙන් වැලකීමෙන් අනතුරුව (මදුරුවා, මීයා, කැරපොත්තා හා පත්තෑයා සිට ) මාංශ මිලදී ගැනීමෙන් වැලකීම මගින් අනුබල දීමෙන්ද වැලකිය හැකිය.

එහෙත් මා නිර්මාංශයෙක්මි යැයි ලේබලයක් ගසා ගැනීමෙන් දෘශ්ටියකට නතු නොවීමනම් සසර ගමන කෙටි කර ගැනීමට මග කෙටි කරාවි.