යට දැක්වෙන කතාව අන්ධ මනුෂ්‍යයන්ට සහය පිණිස පුහුණු කෙරුණු බල්ලෙකු ගැන හද කකියවන කතාවකි.
අන්ධ මනුෂ්‍යයෙක් දිනක් තම මග පෙන්වන සුනඛයාත් සමග මහමග ගමන් කරමින් සිටියා. කාර්‍යබහුල වෙලාව... දහස් ගණනක් වාහන නලා හඬවමින් ක්‍ෂණයෙන් දෙදෙනා පසු කර යද්දී මේ බල්ලා අර අන්ධයාත් ඇදගෙන පාර මැද්දට පැන්නා. අසරණ අන්ධයාට කොයින්ද විකල්පයක් ! නොඉවසිලිමත් රියදුරන්ගේ නලා හඬ, හදිසි තිරිංග යෙදීමෙන් රිය සක පෝලෝ මත ඇතිල්ලී නගන අමිහිරි හඬ තත්පර ගණනාවක් පුරා නැගුනා. හදිසියෙන් යන ගමන අතරමග අන්ධයෙක් යට කර පොලිසි ගානේ තපින්න උනොත් එදා දවසම පමණක් නොව ඉදිරි දින ගණනාවක්ම උසාවි ගානෙත් තපින්න වන බව සියළු රියදුරන් දන්නා කරුණක්.
තත්පර ගණනක අරගලයකින් පසු, ඉවසීමේ රතු කට්ට පිනූ රියදුරන්ගේ අසභ්‍ය වචන වර්ෂාවෙන් තෙමි තෙමී, ඇස් ඉදිරිපිට රඟ දැක්වෙන ත්‍රාසජනක ජවනිකාව ඇරුනු කටවල් වලින් බලා සිටින පදිකයන්ගේ රත් වූ මොළ තුලට සිහිල් රුහිරු ධාරාවක් යවමින්, නිර්භීත සුනඛයා සිය අන්ධ ස්වාමියාත් රැගෙන නිරුපද්‍රිතව අනෙක් පස පදික වේදිකාවට සැපත් වුනා. පැමිණි ගමන් කලිසම් සාක්කුවට අත යැවූ ඔහු එළියට ගත්තේ ලොකු විස්කෝතුවක්... බලු විස්කෝතුවක්!
විස්කෝතුව දුටු බල්ලා අමන්දානන්දයට පත් වී නගුට වනන්නත් එහෙ මෙහේ පනින්නත් පටන් ගත්තත් මේ සියල්ල දෙස බලා සිටි පදිකයෙක් බල්ලාටත් වඩා විස්කෝතුව ගැන වද වන බව පෙනුනා.
"තමුසෙට අමු කැවිලද ඕයි... මේ බල්ලා තව පොඩ්ඩෙන් තමුසෙව බස් එකකට යට කරවනවා... තමුසෙට මැරෙන්න වෙන්නේ පිටගැස්ම හැදිලා, විඳවලා... බිස්කට් නෙමේ, මූට දෙන්න වටින්නේ බලු වෑන් එකක් ගෙනැල්ලා..." ඒ අමුත්තා තම උද්‍යෝගය පිට කළා.
"අඃ !" අන්ධ මනුෂ්‍යයා ඒ හඬ ඇහුනු දිශාවට හිස හැරෙව්වා.
"මම මේ හොයන්නේ මුගේ ඔළුව කොයි පැත්තේද කියලා..." ඔහු කට හඬ අවදි කළා.
"මට ඕනේ මුගේ පස්ස පැත්තට හොඳවයින් පයින් පාරක් දෙන්න !!!"
හික් හික්!
ReplyDeleteඇත්ත! එච්චර අමාරු traffic එකක් මැද්දෙන් නිරුපද්‍රිතව පාර පැන්නුවාට බල්ලට බිස්කට් ගෝනියක් දෙන්නයි වටින්නේ. ඌ උගේ job එක හරියට කරලා තියෙනවා... අත්වැරදි නම් ඉතිං කාගේ කාගෙනුත් වෙනවා නොවැ.
ඇ ස් දෙකම පේන අන්ධමිනිස්සුත් ඉන්නවා ලංකාවේ. නරකද මේ අයටත් ............?
Deleteබල්ලා පව් තමයි
ReplyDeleteමිනිස්සු හැටියට අපිත් මේ වගේ අනුන්ගේ ප්‍රශ්න බලෙන් කරට අරන් උදව් කරන්න ගිහිල්ලා අපිම පව් කියල හිතෙන තැනට වැටෙනවා.
හැබැයි සිහි නුවන ඇති පිංවතා අනුන්ටත් උදව් කරලා තමන්ගේ තත්වයත් රැකගන්නවා.
අනේ මන්දා ඒ කථාව කියවපුවහම මට හිතුනු හැටි